Feest Formule

Met de komst van het voorjaar schieten de sociale kansen weer de grond uit als krokussen!
Feestdag hier, verjaardag daar, sociaal contactje zus, praatje zo, koffiedrinken bij a, dan over b met cola naar bier met c enzovoorts etcetera.
Nu is het in mijn omgeving een algemeen geaccepteerde theorie dat met het toenemen van het aantal mooie dagen en hoeveelheid zonneschijn, de sociale contacten evenredig toenemen.
Dit jaar is deze theorie opnieuw bevestigd.
En gelukkig maar!
Toch zit er een kant aan deze ontwikkelingen die een mogelijke valkuil kan zijn voor degene die al deze schitterende kansen krijgt; je moet wel kunnen bepalen wat je nog aankunt en wat niet, zonder voorbij te gaan aan de mogelijke verwachtingen van anderen.
Zo had afgelopen zondag een oom van mij de gelegenheid geboden om zijn verjaardag te komen vieren. Heel erg leuk, oom jarig, zie je nog eens iemand et cetera.
Echter, helaas smeuige gemalen pinda's van Calvé (met stukjes noot!), ik was elders verwacht, waardoor ik genoodzaakt was de uitnodiging beleefd te weigeren.
Ander voorbeeld was dat (om het even in de familaire sfeer te houden) mijn oma niet op mijn verjaardagsuitnodiging besloot in te gaan omdat zij elders werd verwacht!
Nu zijn dit twee voorbeelden die niet bepaald tot de spectaculaire verbeelding spreken.
Het waren gewoon de eerste twee die mij te binnenschoten, maar allebei zijn het voorbeelden van overmacht.
Ik kan mij hier alleen wel bij voorstellen dat mijn oom het jammer vond dat ik niet kon komen (anders was ik/had ik niet uitgenodigd, je krijgt tenslotte geen uitnodiging om als roomfiller te fungeren, at least not in mijn familie/vriendenkring).

Het punt waar ik hiermee naar toe wil is dat het een valkuil kan zijn voor jou/mij als veelgenodigde dat je teveel uitgaat van je eigen wensen en te weinig van de verwachtingen van anderen. IK heb geen zin, dus IK ga gewoon niet.
Kan, eerlijk antwoord, maar het gaat voorbij aan het het hele concept uitnodigen. Dit impliceert tenslotte dat een ander het LEUK vindt als je komt, er soms zelfs stiekum een beetje op rekent/hoopt.
Afbellen kan natuurlijk altijd dan, het moet wel kunnen zoals in mijn voorbeeld hierboven en het moet je geen nare stressreacties opleveren als je op één of ander K*T feesje terecht komt met nare mensen.
Maar als dit niet zo, dan onthoud ik voor mijzelf dat de ander het misschien heel leuk vindt, diegene neemt de moeite iets te organiseren en wil jou er graag bijhebben. Wie ben ik dan om 'nee' te zeggen als ik niets anders heb, behalve dan dat ik misschien even geen zin heb, of een drukke avond ervoor/erna. Ik vind dat je het dan bijna verplicht bent om in ieder geval je gezicht laat zien.
Natuurlijk ben ik er geen voorstander ervan een partycrasher te worden waar je continu als eerste binnenbent en als laatste weggaat. Je gezicht laten zien is echter ook iets wat je even een paar uurtjes kunt doen, of op zn minst een drankje.
Het geeft de ander het gevoel dat hij/zij er toe doet voor je, dat je het op prijs stelt wat iemand organiseert en het levert misschien zelfs onverwacht een leuke avond op. Iets wat mij ook regelmatig is overkomen.

Al met al een tricky toestand, zo'n afweging: Je grenzen bewaken is natuurlijk belangrijk en overal maar op komen draven kan juist weer anderen het gevoel geven dat het je allemaal niet uitmaakt wat je doet (je komt toch al bij iedereen opdraven). Maar deze scheidslijn is met een beetje sociaal inzicht goed te maken. Dit is iets wat per persoon verschilt (gelukkig!) en niet in een exacte rekensom is vast te leggen.
Uitgangspunt is echter wel dat ik altijd een afweging maak op basis van wat ik wil en kan enerzijds en wat de ander verwacht anderzijds. Dit is een continue veranderende rekensom, maar uiteindelijk is wel degelijk een grove formule te maken;

Kunnen en willen = gaan,
Kunnen, niet willen=proberen, tenzij zware argumenten voor niet willen, dan niet gaan
Niet kunnen, wel willen= overmacht, jammer, maar zeer helaas
niet kunnen, niet willen= goed gevoel! je wilde niet, en je kunt toevallig ook niet! HEERLIJK!

Tenminste, dat denk ik dan.
Soms heb ik er spijt van dat ik wiskunde heb laten vallen, waar dat vak al niet goed voor is!

Goed idee!

Nu we toch maatschappelijk betrokken bezig zijn en de halve wereld zich bezig houdt met die paar nutheads in virginia met hun uit de hand gelopen extreme-tikkertje terwijl in Bagdad diezelfde amerikanen met hun domme acties verantwoordelijk zijn voor zo'n beetje het dubbele aantal doden per dag waarvan je dan weer niets hoort (het zijn mensen, blijven arabieren nietwaar) leek het mij leuk om mijn ongenuanceerde steun uit te spreken voor het voorstel van de wapenlobby in de VS om meer mensen te bewapenen!!!
iedereen een wapen, schiet maar kapot als t je niet veilig lijkt! prima idee! Het is natuurlijk een feit dat wapens niet doden, maar mensen de keuze maken dit te doen! Hoe meer wapens hoe meer vreugd!

Dan wil ik echter wel even vastgelegd hebben dat als ik in september naar de VS ga (wat ik ga doen) bij mijn huurauto ook een pistool kan huren. Stomme toeristen beroven wordt anders wel errug makkelijk!
Natuurlijk lijkt het mij dan vervolgens erg leuk dat ik ook, net als bij auto's keuzes kan maken. Dus of een clusterbommenplusapakket kan afsluiten, of een machinegeweer of raketwerper op mn auto kan monteren. Je zult tenslotte maar in een verkeersopstopping komen terwijl je haast hebt! Dan helpt zo'n stukje zelfverdediging!
Of dat ik artilleriesteun kan inroepen als de camping vol is en mensen zich dreigend opstellen in de rij bij de toiletten door te zeggen 'he jongeman, wil je niet voordringen!'. Dat vraagt natuurlijk om een paar flinke granaten op de slechtgemetselde doucheplaats!

TOP idee!

www.openheidoverirak.nu!!!!!

Soms ben je met hele basale dingen bezig, zie vorige blogs, soms zit je in je hoofd met andere dingen.
In het kader van: Jongens en meisjes, laten we eens iets maatschappelijk betrokkens gaan doen het volgende:

Vandaag heb ik mijn digitale steun betuigd aan de websitie openheidoverirak.nu, een door twee PVDA-leden die ondanks de keuze van de PVDA regeringsdeelnemers om geen heibel te maken met een onderzoek naar de aanloop naar de oorlog in Irak een site op persoonlijk initiatief zijn begonnen. De regeringsdeelnemers mogen tenslotte niets vragen, ieder ander mag zn goddelijke gang gaan!

Prima idee!
Het is mijn stellige overtuiging dat in deze aanloop o.a. Nederland zich heeft bediend van realpolitike motieven (m.a.w. dat steun aan Amerika politiek handiger was dan geen steun ondanks de vraagtekens bij de gang van zaken welke ook door eigen ministeries werden gesteld)
en dat hierbij de waarheid over bijvoorbeeld gevaren, massavernietigingswapens en internationale verdragen zijn verdraaid om een oorlog te rechtvaardigen met als enige doel dat de VS van een lastige tegenstander af kon komen.

Nederland heeft hierbij een op zijn zachts gezegd dubieuze rol gespeeld en haar motieven zijn niet volledig helder geworden.
Ik ben het eens met onze minister president als hij stelt dat we niet in het verleden moeten blijven hangen en naar een oplossing voor de huidige situatie moeten kijken. Bovendien intereseert het mij niet zo hoeveel dooien dr vallen en hoeveel ellende het heeft veroorzaakt.
Allemaal jammer, maar ik vindt een aantal andere dingen belangrijk. Er is echter wel een maar..

Graag zou ik willen weten of we zijn voorgelogen in de aanloop naar de irak-oorlog.
Graag zou ik ook willen weten of de regering dit willens en wetens heeft gedaan, zich koste wat t kost bij de VS wilde aansluiten ipv naar de feiten keek en daarom besloot oneerlijk te zijn tegen haar achterban.

Want indien dit is gebeurd blijkt dus dat onze regering haar landgenoten bewust heeft voorgelogen om politiek gewin op het internationale vlak.
en dat is waar m bij mij de schoen wringt. Ik vind realpolitik prima, hoe beter je positie, hoe beter ik het ook vind voor ons enzo blablabla..
Maar wat ik nu langzaam bij elkaar lees (zie bijv. het artikel explosief materiaal op www.groene.nl ) stemt mij niet positief.

Als ik een en ander teruglees bekruipt mij het gevoel dat wij zijn voorgelogen door onze eigen regering. Daar kan ik mij boos om maken! doe wat je wilt, maar speel het wel eerlijk en op zn minst open.

Met een regeringsleider die zn mond volheeft over normen en waarden enzo, die Wouter Bos aanvallen 'u draait en u bent niet eerlijk', yeah, DUH! kijk eens in de spiegel!
Dit soort hypocriet gedoe hou ik niet van
Vandaar mijn oproep: ondersteun het initiatief en wees een hollandsche held!

This aint a song..

Er moet mij iets van het hart in mijn rol van muziekliefhebber. Er is iets verschrikkelijks gebeurd!
Om met Hans Teeuwen te beginnen: Muziek geeft mij troost, muziek maakt mij blij( vrij uit: 'Jostiband')
Maar: Gisteravond reed ik terug van een leuk bezoekje aan mijn vriendins vader in Amsterdam. Omdat we allebei een tikkeltje uitgeluld waren hadden we de radio aangezet.
Bij terugkomst in Haarlem speelde op 100%.nl, een soort Blof fm zeg maar, het liedje dat tegenwoordig de WE reclames ondersteund.
Voor de connaisseurs onder ons: dit is een cover van een hitje dat countryzangeres Meredith Brooks een aantal jaren geleden had: I'm a bitch..

Maar MIJN GOD! Daarover mijn beklag:
Het lijkt wel alsof mensen bestaan die een muziekinstrument bespelen (dus muziek begrijpen zou je zeggen )en werkelijk het in hun botte kop halen dat je van ieder jostibandnummer een gevoelig liedje kunt maken door een kabbelend gitaartje onder een zwoele vrouwenstem te zetten. Het nummer was zodanig ver-norah-jonest dat je er wee van werd.
Earth to idiots: NEE DUS!
Het gedrocht in kwestie is een een zoetsappig, slap, saai ongeinspireerd paskamerdeuntje!

Nu heeft dit niets met norah jones te maken, laat ik wel even genunanceerd doen.
Toegegeven, ze is niet mijn ding want iets te kabbelmuziekerig, maar ze maakt r eigen ding, doet ze goed, verkoopt MEGA, good for here.

Dit WE-deuntje is echter niet meer dan een slap aftreksel van een op zich al beetje doorsnee liedje dat alleen lekker verkoopt omdat ze Bitch zegt (ik hoor Beavis en Butthead op de achtergrond bijna: 'she said bitch, huhuhhuhuh, cool..huhuhuh')
Volgens mij is dit wanproduct niet veel beter dan wat Richard Cheese met bekende rock en pophits doet door ze op een jazzy muziekje te zetten. Met andere woorden, hij maakt dus een parodie, geen cover.

Dat is dit nummer ook, dit is geen cover, dit is gewoon een parodie.
Alleen jammer dat Richard Cheese zijn nummers WEL grappig bedoeld,

Wat dit nederlandse huppelkutje met r doorsnee jazzstemmetje voor mekaar probeert te krijgen weet ik niet.Als t krommen tenen is heeft ze een hit!
Maar dat betwijfel ik.
En als er een producer achter zit, zo'n henkjan smits met zn zelfverklaarde muziekkennis dan moeten ze m meteen met witte mutsen en brandende kruisen in zn tuin ophangen aan een apebroodboom!.
Mocht het toevallig een donkere jongen zijn, dan is dit niet van toepassing. het zou maar voor verwarring zorgen.
Dan magtie ook gewoon paleatieve sedatie ondergaan. Ook goed.

Jezus is met Pasen net zn grot weer uitgelopen (gelukkig!) .
Misschien dat we die heks er nu in kunnen duwen met r productieteam en de steen er weer voor rollen?
GRAAG!

Now breaks my wooden shoe

Colbert was tijdens hetbewind van Lodewijk de XIV minister van economische zaken (zeg ongeveer 1660-1685 of iets dergelijks). Nu zul je zeggen, leuk, maar hou dat soort ontzettend interessante KUTweetjes maar lekker voor je..
zou kunnen, ware het niet dat nar hem is het welbekende door menig hipkip, trendy, zakelijk, saai, stoffig, doorsnee,progressief conservatief liberaal confessioneel kereltje gedragen, jasje is vernoemd. afgezien van zijn heldere en vrij moderne opvattinge over economie is dit natuurlijk een prestatie van jewelste.. Ik zie nog geen Bosje om je nek hangen, of in je van Bommels glijden om zweetvoeten tegen te gaan... (om maar eens wat kledingmogelijkheden te brainstormen die Bos' eeuwige roem modetechnisch kunnen garanderen.)

Bij deze het bruggetje naar mijn eigen prachtige leven:
Vandaag nam ik de gelegenheid te baat om weer eens verantwoord op mijn werk te verschijnen met een leuk overhemd en een nog leuker colbertje.
Maar als ik nadenk over de naam dan moet me toch iets van het hart.
Wat is namelijk het geval: ik draag een jasje dat de naam heeft gekregen van een protectionist, van iemand die een koning ondersteunde die dankzij zijn vele oorlogen Frankrijk behoorlijk bankroet maakte en bovendien (belangrijkste punt!) van iemand die in zijn loopbaan vooral bezig was om economisch te concurreren met zijn grootste concurrent en economische vijand: De Republiek der 7 Verenigde Nederlanden, toentertijd het rijkste land van europa.
Dus eigenlijk druk ik met dit jasje uit dat ik wil dat buitenlandse dictatoriale machten zich succesvol afzetten tegen de Nederlandse economie.Nog bizarder is het ook zo'n beetje het hele nederlandse zakenleven, zeker goed voor 99% van de afzetmarkt voor dit luxe kledingstuk, dus uitdrukt met hun dress-code dat Nederland als economie een gevaar vormt.
Dat dit vaak genoeg wordt gecombineerd met een das, dat je in dit geval kunt opvatten als een strop waaraan je onze economie kunt opknopen, of het stuk dat je bloedtoever naar je hersens afknijpt (dus de kenniseconomie om zeep helpt) maakt het geheel metaforisch wel heel wrang.

Blijft mijn filosofische zelfreflectie : Waarom ga ik niet meteen met een bom naar het ministerie van Economische zaken in plaats van lafhargtig met een slap stuk ribtextiel de Nederlandse concurrentiepositie te ondermijnen...
Ik hoor jullie denken: wat vergezocht,
Maar vergeet niet dat de MAO-isten met een rood boekje een vrij lullige uitdrukking van een toch behoorlijk bevolking decimerende ideologie hadden, en menig Gangster met de grote G (ik noem de immer imponerende arme vrouwtjes op een fiets voor hun sodemieter rijdende Snoep hondje hondje) in de VS zich met een blauwe danwel rode zakdoek flink stoer uit de kontzak hangend onderscheidt.
De kracht van textiel is sterker dan je denkt.

Ik zou daarom van Bommel willen oproepen om een buisinessklomp te introduceren en het nederlandse zakenleven willen oproepen het colbertje te laten voor wat het is!
Als nederland een kenniseconomie wil worden en concurrentie de baas, dan moeten we beginnen alle metaforen en bedreigingen die ons onderbewust gevangen houden (jaja, je wist het misschien niet, maar dit is zo, heus wel!) weg te smijten.


Daarom pleit ik voor een ander soort kledingstuk dat door nederlandse zakenmensen kan worden gedragen als dresscode, zoals bijvoorbeeld (om een leuk idee aan te dragen) de Klomp met de grote K.
Dat het anders niet goed zal gaan kun je, hoe kant het ook anders, op je klompen aanvoelen!

Topmensen.

Kraanmachinist, mooi beroep volgens mij.
Als ik uit mijn kantoorraam kijk zijn ze aan de overkant van de tussengelegen busremise van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf een kantoortoren aan het bouwen, samen met een nieuw bedrijfsverzamelgebouw waarin moderne, hippe bedrijven een Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen convenant uitvoeren om ons stadsdeel Slotervaart een beetje uit het dal te trekken waar zij (als je de media en misdaadcijfers mag geloven) in is weggezonken.

Onderdeel van deze bouwwerkzaamheden is het werk dat wordt gedaan door een tweetal hoge bouwkranen.
Ik heb nog nooit in een bouwkraan gezeten, maar het lijkt me een mooi beroep. Je gaat 's ochtends omhoog, je tilt dingen op en zet ze op commando's van de grond (waar nog een heel scala aan technieken, gebaren en woorden bij komt kijken heb ik ooit gelezen) op de juiste plaats.
Gedurende de hele dag zie je de wereld onder je aan je voorbij trekken.

Terwijl ik zo zit te kijken naar die bouwkranen realiseer ik mij ineens iets vreemds, maar op zich niet onwaarschijnlijks:
Ik kan mij zo voorstellen dat je bovendien die kraan langzaamaan gaat denken dat je buiten die onderliggende wereld staat. Misschien dat je God bent! Zou er daadwerkelijk iemand zijn die op een kraan werkte en inmiddels denkt dat hij (of zij natuurlijk, ik kijk ook wel eens in Opzij) een soort hogere dieteit is welke door aanbidding en sprenkeloffers op de knienen met verse lentebloesem bestrooid in een bosrijke omgeving zit met een paar door de moderne samenleving van streek geraakte volgelingen, met wie hij momenteel moorden op bekende Nederlanders voorbereid?

Ik weet het niet, maar ik zou het me zomaar kunnen voorstellen, als ik zo naar de duizelingwekkende hoogte van de kranen kijk, de eenzaamheid van het beroep en de totale onmisbaarheid voor de werklui op de grond.

Naast het gevaar van zulke sujetten voor de samenleving kun je natuurlijk ook een positieve draai aan dergelijke psychische stroomversnellingen zoals ik hierboven brainstormde geven:
Door die afsluiting creeer je leiders! mensen die sturen en een visie hebben.
Overzicht hebben ze, zijn gewend aan het begrip lonely at the top, hoge bomen veel wind en meer van dat soort vage managementtermen en oneliners waar stervelingen als ik een broertje dood aan hebben, maar waar zij waarschijnlijk hun leefwijze in weerspiegeld zien.

En aan dergelijke mensen ontbreekt het nogal eens hier in Nederland.

Ik vond het een interessante gedachte.

Fabchannel

Voor leuke liedjes moet je hier zijn!
weet iemand bdw hoe je deze behoorlijk in je HTML zet, zodat ik m vast in mn blog kan proppen?
na een paar keer proberen is het mij helaas nog niet gelukt.

http://www.fabchannel.com/embed/player.swf?up=brand79.playlist

Het is me wat.

Sinds gisterochtend 10.44 ben ik officieel 28 jaar geworden.

En ik moet je zeggen dat het me buitengewoon goed bevalt, 28 zijn.
Ik heb namelijk sinds ik 28 ben geen tegenzin gehad in mn werk, geen ruzie gemaakt, ik heb uitgebreid in de zon gezeten, op het terras, ik heb alleen nog maar avondeten en lunch buiten de deur gedaan, ik ben gebeld en gesms't door veel vrienden, ik heb ongestoord chocola kunnen eten, bier kunnen drinken, en dat allemaal sinds ik 28 ben.
andere mensen zijn ongetwijfeld ook 28, of zijn 28 geweest. Maar niemand heeft mij ooit verteld dat 28 zijn zo ontzettend leuk is. Want dat is het namelijk voor zover ik nu kan overzien.
Daarom wil ik de mensen die dit bewust hebben gedaan om mij de verrassing volledig onbevooroordeeld te laten ondergaan bedanken:
Bedankt.

Daarnaast wil ik iedereen die mij met opzet en voorbedachte rade in het ongewisse liet over dit licht aan het eind van de tunnel die 0 tot 27 jaar heet toch meegeven dat ik het terugkijkend op deze donkere periode die inmiddels ver achter mij ligt leuker, prettiger en leefbaarder had gevonden als iemand mij op tijd in kennis had gesteld over de veranderingen die je bij het toetreden tot het selecte clubje van 28 jarigen ondergaat.

Zoals de Hollandse rijmfilosoof Extince ooit brainstormde in een moment van genialiteit en verstandsverbijstering tegelijk (iets wat veel mensen op hun 28e vaak schijnen te hebben):

'Ik weet niet wat het is maar het is me wat'.