Rat in me kitchen

Wat een gedoe. Keuken! Jawel lieve kijkbuiskinderen,
Maarten moet keukens kijken, dat het er ooit nog eens van moest komen.
Nu zitten we er al een tijdje tegen aan te hikken maar afgelopen vrijdag dachten we eindelijk de eerste serieuze stap te kunnen zetten om deze verantwoordelijke grotemensendingendoenstap zo snel mogelijk achter de rug te hebben.
Wij naar Houtsma keukens in Amsterdam Oost (vlak bij ons, dus fijn).
Het begon echter al bij binnenkomst. Na enige wachttijd werd ons te verstaan gegeven dat het erg druk was en dat er iemand ziek was.
Dit is natuurlijk erg vervelend, dus fijn dat de jongen achter de balie dit even meldde en eerlijk was over het feit dat we niet goed geholpen zouden kunnen worden.
Daarom werd ons aangeboden een afspraak te maken voor de volgende dag.
Enfin, wij akkoord en afgetaaid in de regen, er moesten nog boodschappen gedaan worden en mn eettafel moest nog verkocht, dus helemaal doelloos waren we niet, maar toch ,jammer.
Na een leuke avond en dito dag met veel verhuizen en sjouwen en slepen op het Java-eiland wij opnieuw naar die keukentoko.
En things went downhill from there; dezelfde jongen als gisteren stond in een nog hystirischer kleurcombinatie (paars glimmend met streepjes met een paars met glimmende streepsjesstropdas) achter de balie allerlei vage dingen te doen.
'wij hadden een afspraak gepland', eeeh, OH JA! komt een agenda onder de toonbank vandaag, helemaal leeg, alleen wij er in gekrast om 15.30. 'U kunt kiezen door wie u geholpen wilt worden', mij of mijn collega verderop, 'die heeft er wel meer verstand van hoor'
JA! FIJN! Altijd leuk om te horen als je net 8 ruggen uit gaat geven dat zn collega w.s. beter is in het advieswerk dan jij. (oid, zal wel minder zijn, maar beter als dramatisch effect).
Hij blijft staan, wordt aangesproken door andere mensen gaat daar mee aan de slag.
Eindelijk tijd voor ons, pakt een stukje papier en wat spullen en begint een keuken te tekenen.
Vraagt nauwelijks iets, meer in de trant van 'zoiets', 'wat had u gehad willen hebben '
Prima vragen, maar verder kwam het niet. Er werd niet gevraagd of geluisterd naar onze ideeen.
Hij begon wat te krassen, zonder de exacte maten kon hij toch niet zoveel, zei hij.
Of we dan wel alvast een ideetjes op papier konden zetten. Met tegenstribbelen en beetje moeilijk kijken toch maar wat gekrast op dat stukje papier, ondertussen komt een magazijnsnor nog zeiken aan ze kop dat er telefoon is. Geen boe of bah tegen ons, alsof we er niet waren.
Het schoot gewoon niet op, dus afgekapt en chagerijning naar huis gegaan. Die jongen nog zeggen 'gelukkig zijn we weer een stapje verder he'
TIEF OP GEWOON! als je nou gewoon had gezegd dat je geen verstand genoeg had van keukens om ons behoorlijk te woord te staan en het te druk is, dan is er toch niets aan de hand.

Nooit meer naar Houtsma, thats for sure, nu heeft t ons een week gekost, want de eerstvolgende mogelijkheid is pas komende vrijdag. Jammer de Bammer.
Zonde van mn tijd.
Leuk! zo'n keuken!
Maar goed, het kan alleen maar beter worden nu.
Vast een incident, maar een beetje een valse start was t wel.

Moegestreden van de 9.8 kilometer die ik dagelijks van mijn werk naar huis en vice versa afleg ploeter ik mij momenteel moe door de laatste loodjes die mij tot het weekend resten.

Ik heb zo mijn eigen ideeen hierover, dat zal ik jullie besparen, maar waar ik het wel graag even over wil hebben zijn websites.
Dagelijks bij het aanvangen van mijn werkgerelateerde activiteiten, ploeg ik door een aantal .commetjes en puntenelletjes.
dit doe ik om verschillende redenen.
in de eerste plaats acht ik het noodzakelijk voor mijn algemene ontwikkeling om mijzelf van actueliteiten op de hoogte te brengen welke mij nog niet op het halfachtjournaal ter ore zijn gekomen.
Met name www.nu.nl heeft hierbij mijn voorkeur evenals www.at5.nl.
Ten tweede zoek ik een gezonde dosis humor, kan nooit kwaad, zeker niet als de humor nog actueel is ook.
Belangrijkste sites hierbij zijn:
www.mennomail.nl, www.foksuk.nl, www.nozzman.nl en www.doyouknowflo.nl
humor, of gewoon leuk om ff tje checken
Ten derde wil ik af en toe (als ik er aan toekom) een stukje achtergrond lezen over wat de wereld bezighoudt.
hiervoor raadpleeg ik www.groene.nl (de groene amsterdammer) en www.thenation.com, een links actualiteitenblad met een website (beetje de amerikaanse Groene)
tenslotte wordt ik natuurlijk altijd warm als ik de bespiegelingen, beslommeringen of beledigingen van vrienden en bekenden tjek.
Deze emoties maak ik allemaal door op:
www.ninjasocks.blogspot.com , www.metdebusopvakantie.blogspot.com, www.aukje.net en sinds kort www.tehip.blogspot.com, hoewel ik vooralsnog slechts slappe excuses over geen plaatsingen heb gezien hier. Misschien een soort surrealistische aanklacht tegen de leegheid van het bestaan en de oppervlakkigheid van intermenselijke relaties in de moderne maatschappij, maar ik denk dat het gewoon LUIHEID is.

Waarom ik dit alles wil delen met deze lezers, die voor een groot deel zelf verantwoordelijk zijn voor de sites die ik bezoek, waarmee dit een wat incestueuze aangelegenheid lijkt, weet ik niet.

Daarom maar even reclame voor de poll van deze week:
Met de vlam in de pijp! actueel, prikkelend, stuitend, doe m en tel mee!
Kijk dan meteen even bij de resultaten, daaronder wordt reclame gemaakt voor de cd van Henk Wijngaard, dit heb ik niet bedacht, maar ik vind t maar creepy dat een website zo op de content is afgestemd!

Het volk heeft gesproken.

De poll is bij deze gesloten
Hoewel ik niet heb gekeken wat het Nederlandse VOLK (WANT DAT ZIJN JULLIE)
heeft gestemd, kom ik toch tot de conclusie dat het 5 krentebollenmysterie nog geen stap dichterbij een spectaculaire ontknoping is, maar dat we ons met zn allen wel weer lekker nutteloos hebben drukgemaakt om niets.

Hoewel de poll antwoorden misschien wel heel veel zeggen over de mensen die hem hebben beantwoord....

Enfin, ik zal mijn beklag indienen bij de Wehkamp en het autismebureau aanklagen voor discriminatie van mensen die niet tegen even aantallen in plastic zakjes kunnen, want dat deze toestanden in deze tijd nog mogen bestaan, is natuurlijk een godspe.

Verhuizen

In mijn omgeving zijn nog een paar mensen aan het verhuizen, niet direct onder de lezers van dit blog, maar wel in mijn omgeving.

De afgelopen weken zijn wij in het kader van onze verhuizing door die mensen veel gewaarschuwd voor de ENORME klus die verhuizing zal worden.
als ik het mag geloven, mag ik wel extra proviand inslaan, naar de sportschool en dertig dagen op hoogtestage in Tanzania om extra uithoudingsvermogen op te bouwen..
Dat zal allemaal best, ik bedoel, ik geloof iedereen op zn woord dat verhuizen veel werk is, maar Come on!Daar ga ik me nu nog niet druk om maken.
Als er iets geschilderd moet worden, gestuucd, verherbouwd, kan allemaal, maar pas als we er zitten, daar ga ik me nu niet druk om maken.
Eerst maar eens een keuken uitzoeken.

Waarmee ik meteen op het volgende punt kom:

Hoewel wat vroeg (ik riskeer kritiek wegens mij beschimping van r. de boer, die het in zn knappie koppie haalde halverwege mei over kerst te beginnen) zou ik graag alvast een beroep doen op een ieder die in de eerste twee weken van september kan helpen met:
keuken VERNIETIGEN
stukje witten
stukje verhuizen
stukje gezelligheid
stukje et cetera

uw beloning zal vloeibaar goud zijn, tenzij u moet rijden, dan zal uw beloning water met suikerhoudend vruchtenextract blijven.

Mijn stank is groot.

Groet

Uw liefhebbende leider

Kogels en Kerken.

De kogel is door de kerk, ik doe het niet.
Zo.
Nu zult u zich waarschijnlijk vertwijfeld afvragen waar die mafklapper (om maar eens iemand te citeren) het in godesnaam over heeft, welnu dat zal ik uiteenzetten.

Afgelopen weken ben ik bezig geweest met een sollicitatie bij een ander bedrijf dan mijn huidige.
Het besluit dit te doen viel tijdens een pizza-slachting in een pittoresk plaastje in Toscane, een week of 4 geleden.
Reden hiervoor was voornamelijk het gevoel volledig vast te zitten in mijn huidige werk, omdat ik mezelf nutteloos voelde en eigenlijk de bui al zag hangen, want mijn werkplek stond op de nominatie preventief geruimd te worden in de niet al te verre toekomst.
Allemaal heel erg vervelend natuurlijk, maar daar ben je als bezetter van deze werkplek altijd nog zelf bij, dus je hebt de keuze: weggaan, of weggestuurd worden, eten of gegeten worden.
Die keuze is voor een eigenwijze drol als ondergetekende geen lastige; ik besloot te vertrekken.

Aangemoedigd door mijn omgeving schreef ik bij thuiskomst een prachtige sollicitatiebrief (niet mijn sterkste punt, maar hij was alleraardigst gelukt), pimpte mijn C.V en mailde deze (modern nietwaar) naar de organisatie in kwestie.
Daar wilden zij mij graag hebben en na een assessment en een gesprek kreeg ik het heugelijke nieuws; we willen je graag hebben. Iets wat mij niet echter verbaasde, ik ben nou eenmaal goed in wat ik doe en zij zochten iemand die precies doet wat ik doe. Iets met A+B=C dus, of iets dergelijks wiskundigs

Maar zoals vadertje Cats al sprak: Het kan verkeren. Na de eerste euforie over dit staaltje selfmade succes begon het gedonder:
Afgelopen donderdag had ik het arbeidsvoorwaarden gesprek en dat viel mij rauw op mn dak.
Nu wil ik voorop stellen dat ik geen machtswellusteling ben, geen carrieretijger met elleboogneigingen, laat staan een geldwolf; maar de arbeidsvoorwaarden waren dermate mager vergeleken bij wat ik nu heb dat de grote vraag rees: Hoe graag wil ik die baan nu eigenlijk, hoe graag wil ik eigenlijk weg. Is het wel het Auschwitz (overdrijving is ook een literair instrument, onthoudt dat bij deze metafoor, het was immers meer Kamp Westerbork) wat ik er soms in mijn gedachten van maakte?

En zo begon het grote twijfelen, ik moest mijzelf dwingen tot een realitycheck:
Wat heb ik en wat kon ik krijgen?
Inderdaad: Het is geen droombaan, maar ik ga niet met tegenzin naar mijn werk (niet altijd) en de toekomst is ook wat vaag, maar dat zou het daar ook zijn, met een jaarcontract. Voordeel is nu dat ik in staat ben om te studeren, ik ontvang een redelijk salaris en ik kan mijn eigen werktijden -en zaamheden zelf grotendeels invullen. Dat was daar minder goed mogelijk.
Eigenlijk heb ik het dus zo gek nog niet.
Daarom rees de vraag: waarom dan deze baan. Er zijn nog meer banen, solliciteren kan ook later nog als de nood aan de man is.

Ik denk dat het ligt in twee dingen;
1- ik ben bezig geweest weg te rennen voor de nadelen van mijn huidige werk. De frustratie hierover liep dusdanig op dat ik alleen nog de nadelen zag en mezelf niet uit deze viscieuze cirkel omhoog kon trekken. Toen ik afstand nam en beter moest nadenken was ik gedwongen na te denken over wat ik heb klaarde mijn bewolkte blik enigszins.
2-ik ben bezig geweest te doen wat goed voelde omdat ik dacht dat ik 'het juiste deed' .
Ik heb net een huis gekocht, ik voel me vaak wel enigszins schuldig over mn studie waar ik veel privetijd(en geld) in steek (stak, afgelopen maanden heb ik geen kloot uitgevoerd, maar goed, dat gaat nu beter). Bovendien voelde ik me niet altijd even nuttig in mijn huidige werk, ik dacht dat ik dat nuttige gevoel daar wel kon vinden.
Als ik dan het maatschappelijk verantwoorde deed bij deze baan dan zou vanzelf meer geld, nuttig gevoel = voldoening komen en zou iedereen in mijn omgeving blij zijn geweest dat ik zo'n verstandige jongen was. Dacht ik... Boy i was wrong.
Wat ik voor het gemak even vergeten was, was mezelf de vraag te stellen wat IK zelf wilde. En dan niet wat ik oppervlakkig wilde, maar wat ik ECHT wil.
Ik was er vrij vlot achter dat het geen koudwatervrees was dat mij van acceptatie van de baan afhield. Het was een intuitief gevoel dat eigenlijk wist; Dit is niets voor mij, alles wat je nu al in je werk niet leuk vind, ga je daar ook (misschien in andere vormen) weer tegenkomen.

Mijn vriendin omschreef het mooi toen ze zei: ' mensen interesseert het geen moer wat je doet, dat vraagt iemand aan je en als je geen Richard Branson, of voor mijn part Bill Gates bent vergeten ze dat meteen weer' (dat van Richard Branson en Bill Gates verzin ik, maar dat leukt het wel op vind ik). Het gaat erom wat JIJ wil.

Ik ben niet iemand die zijn identiteit afleidt uit het werk wat hij doet. Werk is voor mij een middel. Iets wat wel aardig moet zijn en niet al te rottig natuurlijk, maar het is een middel om een ander doel te bereiken, het is geen doel an sich.
Glup, ff slikken,wat wil ik dan? belangrijke vraag, mega-sentimentele crap over geschreven, maar ik moest m beantwoorden.

Maar wat is mijn doel dan:
Ik wil heel graag mn studie afronden en iets met geschiedenis gaan doen:
Een mooi boek schrijven, dat ene artikel schrijven in de Groene Amsterdammer waardoor heel pro-monarchaal nederland mij doodwenst en de republikeinen mij voor 5000 euro per half uur inhuren om mijn stuk toe te lichten en mij juichend op e schouders nemen en door de straten van Naarden-vesting tronen,om maar een republikeins bolwerk te noemen, dat is wat ik wil.
En om dat mogelijk te maken moet ik nou eenmaal geld hebben, dat geld dat heb ik nu.
Bovendien zijn er ook leuke dingen te bedenken in mn huidige werk, die zal ik je nu besparen, maar ze zijn er wel degelijk.

Mijn werk is dus een middel naar mijn eigen doel. En dat doel moet ik voor ogen houden.
Dat is soms lastig, maar ik denk dat ik door mijn sollicitatie te doen en hem vervolgens zelf af te breken mijzelf weer op het juiste pad heb gebracht, waar ik door te weinig naar mijn eigen intuitie en gevoel teluisteren ver vanaf was gedwaald. Ik nam als het ware even afstand en kon zo het geheel beter overzien.
En dat is een goede les voor de toekomst, ik heb nu gemerkt dat je gevoel inderdaad vaker de waarheid spreekt over jezelf dan dat je verstand doet, dat spreekt vaak de waarheid over situaties. Maar ik zit niet in een situatie, het ging om mn gevoel.

Soms is solliciteren dus een hele goede reminder aan wat je hebt en wat je ECHT wil in je leven.
Blij dat ik het gedaan heb, maar ook blij dat ik het niet gedaan heb.

Tenslotte moet ik niet vergeten mijn vriendin te bedanken voor de fantastische steun die ze me heeft gegeven in het creeeren van een realistisch beeld over mijzelf en mijn situtie.
Zonder haar was ik er vast ingetuimd

AAAAH PANIEK!

het kan zijn dat om een of andere onverklaarbare reden mijn www.maardanleuker.blogspot.com niet nieuwe info bevat.
Daarom kan ik u als trouwe lezer aanraden om een andere ingang te zoeken, nl
http://maardanleuker.blogspot.com

Iemand die weet wat voor stoms ik heb gedaan waardoor dit is veroorzaakt?
en nu niet aankomen met:Geboren worden..
Das nou flauw.

Koninginnedag = Bier.

Zoveel moge duidelijk zijn. Maar waarom? Ik zal het proberen uiteen te zetten:
Na het doorstaan van een aangename, hoewel frisse versie van koninginnenach, waarin een goede jazzzangeres het moest afleggen qua originaliteit aan de in behoorlijk benevelde toestand verkerende Tijs van Leer op een open podium bij cafe de Blaffende Vis togen wij koudgeworden een plaatselijke kroeg in. (wie de naam 'Blaffende Vis'bedacht heeft verdiend overigens mijns inziens de aanmoedingingsprijs voor emigratie, welke lul verzint er nu dat je je cafe de Blaffende Vis moet noemen, maar goed, dat zijn van die kleine dingen waaraan ik me KAPOT kan ergeren)

In deze kroeg die plotskklaps volstroomde met al in kennelijke staat verkerende ballen (NEE HEKS, we drinken hier gewoon een bieURRRtje) en purmerenders met plastic WK-helmen die duits over de bar schreeuwend hun joligheid afreageerden op het aanwezige barpersoneel, dat er duidelijk niet aan gewend was dergelijke hordes volk te bedienen, laat staan hordes die de ethiek rondom een avondje uit in een wat luxer eetetablissement al bij biertje 2, uren daarvoor, achter zich hadden gelaten, deed zich de verlichtende situatie voor dat mij het volgende te binnenschoot:

Het is grappig om te zien hoe een keurige verzameling mensen zich op een avond als de 28e april van dit jaar zich onder invloed van weetikveelwat een andere sociale verhouding tot elkaar aanmeet, die weinig van doen heeft met de realiteit, welke zich dagelijks op veelal exact dezelfde plekken afspeelt en bovenal verbaasde het mij plotseling hoe gemakkelijk dit gaat.
Koninginnedag is per nu voor mij dan ook niet langer een avond waarop je verbroederd met de medemens onder het genot van bier en goede muziek in naam van ons totaal ondemocratisch, achterhaalde maar wel leuk excuusvoorbierzijnde koningshuis lallend door de Westerstraat doolt.

Het is voor mij alsof ik een andere wereld betreedt, bevolkt door dezelfde mensen, op dezelfde plek ,met dezelfde middelen en, maar op dusdanig andere sociale spelregels gebouwd, dat binnen de sociale stelsels die samen de nederlandse maatschappij vormen zich andere verhoudingen bouwen die de herkenbaarheid van de dagelijkse realiteit van diezelfde maatschappij vervormen, soms tot het onherkenbare af.

Het is dus geen feest van traditie binnen de Normale nederlandse samenleving. Het is een feest waarbij het net is alsof de hele nederlandse maatschappij tijdelijk naar Mars wordt getransporteerd, daar zich onder de veranderde omstandigheden sociaal aanpast aan de nieuwe situatie en zo goed en zo kwaad als het gaat zich een houding aanmeet die overeenkomt met hetgeen dat men waarneemt in DIE specifieke realiteit.

Koninginnenacht (-en dag incluis maar daarover nu even niets) is daarom een andere realiteit buiten de dagelijkse realiteit, zonder deze bestaande realiteit volledig te ontvluchten, maar op de een of andere manier op een ander niveau getild wordt en zich daar gedurende een bepaalde periode bevindt, waarna deze als vanzelf weer afdaald naar de normale realiteit.
Hoewel de metafoor van de bijna-doodervaring zich opdringt, zal ik dit niet durven uitwerken aangezien de AIVD w.s. mijn site observeert en op basis van de woordencombinatie 'dood' en koningshuis in 1 bericht nog wel eens rare dingen kan gaan denken over mijn persoonlijkheidstoornis en de mogelijke staatsrechterlijke gevaren welke deze met zich meebrengt.

Daarom een ander voorbeeld:
Het is net als in een soort helikoptervlucht, je vliegt over hetzelfde huis waar je dagelijks langsloopt, maar het ziet er anders uit dan op de grond, dus je blik en dus je denken wordt afgestemd op datgene wat je ziet en alles wat zich tot datgene verhoudt veranderd dusdanig qua uiterlijk dat de wijze van perceptie veranderd en dus veranderd je denken en handelen richting datgene wat je ziet, namelijk het huis dat je dagelijks voorbijloopt. Loop je er dagelijks omheen, nu hoeft dit niet en je vliegt er overheen. Hetzelfde huis, andere situatie, andere perceptie, andere keuzes.Zo is het ookmet koninginnedag/nacht

Ik denk dit alles samen te kunnen vatten in een sluitende definitie van de realiteit die koninginnedag /nacht is.
Mijn formule luidt: Kongininnedag= bier.

Bent u afgehaakt in uw huidige realiteit van op de juiste hoogte afgestelde ARBO-beeldscherm met dito stoel en drie kwartier lunchpauze om grappen over SBS6 te maken?
Misschien dat je in de realiteit van koninginnedag/nacht genoeg bier op hebt op deze invalshoek beter te begrijpen.
Tot volgend jaar zou ik zeggen, dan praten we verder op Mars.