Glapje

Anton C. Bedankt!

Sinds kort draait Anton Corbijns film 'Control' in de bios, zelfs in het provenciale Haarlem!
De film, voor de meeste lezers wel bekend als een biootje over Ian Curtis van Joy Division in stilistich verantwoord zwartwit, schijnt heel mooi te zijn en Anton heeft weer een succesje op zn toch al niet al te bescheiden cv'tje bijgepent.

Leuk.
Joy Division is zoals ik de afgelopen jaren in menig popblaadje dat zichzelf enigszins serieus placht te nemen las, van grote invloed geweest op de nieuwe stortvloed van Britse bandjes die sinds een aantal jaren over ons uitstort.
Ook Gang of Four is zo'n naam die daarbij veel wordt genoemd.
Naar aanleiding van Control had ik een perfect excuus nog eens een en ander the You-Tuben van die depri-dans-disco-dominees

Want, echter, dus, want, omdat,tenzij, Joy Division is een band die ik eigenlijk alleen van naam kende.
Tot mijn grote muzikale schaamte moet ik bekennen dat ik de beste lui in mijn gedachten steevast afschilderde als depressief, donker, stommel stommel mijn leven is een rommel bandje.
Groot was dan ook de schrik toen ik de laatste tijd mij iets in het kwieke gezelschap heb verdiept.
En wat blijkt:
Niets lege K-muziek voor prepuberale zwartharen met acne en zelfmoordneigingen (een beetje Marilyn Manson zeg maar, of voor mijn part 30 seconds to Mars).
Dit is gewoon ONWIJZ GOED!
De lege, zwaar aangezette synthesizermuziek, in normaal nederlands New Wave is diep, kaal, depri, tot zover had ik altijd gelijk in mijn aannames. Maar de muziek is totaal niet emotieloos en zeker niet overpretensieuze prietpraat. Die gasten kunnen echt muziek maken!
Niet dat ik me er in herken, maar ik geloof het en dat is voor mij bij muziek het belangrijkste! Dat had ik niet verwacht!

Even een zijstraatje: zelfs Dinand Woesthoff schreef n nummer wat ik heel mooi vond, moest wel zn vrouw voor doodgaan, maar het was ECHT en hij meende het. Dat was nog zo'n moment waarop ik mijn eigen vooroordelen overboord kon zetten. Over Dinand dan. Kane heb ik wat andere gevoelens bij die ik graag voor een ander moment bewaar. Laat ik alleen zeggen dat de term 'muzikaal equivalent van de hofstadgroep' het uitgangspunt zal zijn van dat andere moment.

Met schaamte en ook met enige verwondering en lichte trots constateer ik dus:
Dat het mij nog mag gebeuren, op je ouwe dag nog acuut in de wondere wereld van Joy Division gesmeten te worden zonder psychiater, pillen, touw-met-lus of scheermesje en warm bad. Ik heb het al die jaren fout gehad. En wat fijn dat ik daarachter ben gekomen!
Anton bedankt!
Ik vond het het vermelden waard! Al is het maar om te zien dat je nooit te oud bent om te leren, ZELFS als je 28 bent (de auteur trekt hierbij een lichtsarcastische grijns, wetende dat de meeste lezers een 'aah gut' gevoel krijgen wanner ze dit lezen.)

Waar ik onmiddellijk aan toe wil voegen dat ik ZEKER niet wil pretenderen een muziekkenner danwel recensent te zijn, maar mijn algehele verwondering over deze verlichting wilde delen.
En Kane heeft NATUURLIJK ook recht op een plekje in de Nederlandse muzieksien, al was het maar omdat ik bij Ranking the Stars hoorde dat Henk Jan Smits nog steeds royalties krijgt van ieder verkocht Kane Album.
Alleen al daarom mag Kane van mij blijven bestaan, want HJS is een held.

Laat ik jullie achter met een leuk idee:
Misschien dat HJS en Anton Corbijn samen een zwartwitfilm moeten gaan maken over Kane.
En dat Kane dan al zn stunts zelf doet. Bij voorkeur hele ENGE stunts!

Deze week kwamen toevallig twee onderwerpen uit het nieuws leuk bij elkaar in een perfecte symbiose van mijn eigen hersenpan/schors/kwab, onderdeel van je brein.

Ten eerste was het mijn grote idool en schrijftechnisch wonder der simpel doch doeltreffenheid Joris Luyendijk die de NS-publieksprijs won met zijn meesterwerk 'Het zijn net mensen (niet gelezen? GIJ KETTER!)
Dit kleine verhaal met epische impact op mijn visie op nieuwsverslaggeving (in dit geval uit het midden-oosten) heeft als uit te werken stelling dat de media vaak niet de waarheid vertellen maar alles door een al dan niet door propaganda, kortzichtigheid, gebrek aan inzet gekleurde bril zien die ons door het 8 uur journaal als waarheid wordt verkocht.

Ten tweede was er het een en ander in het Amsterdamse Stadsdeel waar ik werk, Slotervaart.
Iets met een make-over van wat agenten en daaropvolgend een politiebureau.
Zeg maar een Marokkaanse spin-off van het geflopte Bridget-Talpa programma 'Je leven in de steigers'.

Wat mij de afgelopen dagen hierin is opgevallen zijn een aantal dingen, die ik hieronder puntsgewijs opnoem
1-Er is zeer veel media-aandacht
2-Slotervaart wordt steevast probleemwijk genoemd.
3-Het speelt zich echter voornamelijk af rond het Augus Allabeplein
4-Dit is al jaren een probleemgebied samen met wat omringende buurtjes.
5-De rest van Slotervaart is zeer rustig, zelfs redelijk middle-class want ik kan de meeste huizen hier niet betalen.
6-Daar wordt geen aandacht aan besteedt
7-Er staan meer cameraploegen klaar dan jeugdig tuig dat het politiebureau als een stel Ado-fans op Ajaxgrond bekogeld met wat stenen
8-Er zijn twee (ik herhaal TWEE!, dus 2!!!) auto's in de fik gegaan in TWEE nachten en de vergelijkingen vallen al met Parijs. Bovendien zag ik aan de mediabeelden dat een van die autos van Greenwheels was. Terecht dat je die in de fik steekt, maar dat terzijde.
9-Dit is niet veel
10-Toch wordt het gebracht op het Journaal dat er opnieuw EEN AUTO in de fik is gestoken, met vervolgens wat beelden van loeiende sirenes en drie brandweermannen die een beetje autootje staan te blussen.
11-Er zijn waarschijnlijk meerdere mensen op straat om een reactie gevraagd, maar juist de marokkaan die in gebrekkig nederlands zegt dat de politie stom is dat ze Bilal loodvergiftiging hebben gegeven wordt er uitgepikt. Stigma de Pigma!

Leg ik deze door de media als zeer heftige en schokkende gebeurtenissen naast Joris' boek, dan zijn de parallelen ludiek opvallend!
-De media overdrijft dat Slotervaart een probleemwijk is. Slechts DELEN zijn een probleem. Net als in het midden-oosten alles erop gericht zou zijn westerlingen in naam van Allah de strot af te snijden, zijn hordes straatterroristen er opuit om hand in hand met de Hofstadgroep de Naam der Wet naar het leven te staan met diverse formaten sierbestrating.
-Er is overtrokken aandacht voor een handjevol onruststokers dat breeduitgemeten op de voorpagina's van kranten wordt gedefinieerd als een soort Banlieu-jeugd dat veldslagen levert met de politie
-Hysterisch reageert de media als er een auto in de fik gaat, er is dus een overtrokken reactie op de kleinste gebeurtenissen.

Joris heeft dus gelijk als hij schrijft dat de media
-slecht geinformeerd is
-nieuwsgeil alles op de buis flikkert wat een beetje aansluit bij hun slechte informatie
-Selectief omgaat met reacties van mensen en alleen de meest spectaculaire beelden op de buis pleurt.

Geen wonder dat mensen denken dat het hier heel erg uit de hand aan het lopen is en dat er de hele avond opstootjes zijn en een GRIMMIGE sfeer in de buurt hangt.
Ik ben er net nog geweest, de Albert Heijn naast het politiebureau met inmiddels wat gemozaiekt glaswerk verkoopt echt prima mueslibollen.
Afgezien van wat extra politie is er bar weinig aan de hand.

Joris heeft dan ook gelijk, hoewel hij waarschijlijk niet eens zo ver van huis had gehoeven om zijn boek te schrijven.
Als je iets verder kijkt zijn ook Slotervaarters net mensen.

Na lange tijd weer eens op (nota bene!) mijn eigen site gekeken.
Je blijft toch een band houden nietwaar.

Bovendien heb ik een leuke aanleiding voor wat schrijvelarij.

De Universiteit van Amsterdam heeft een groot student verloren, ondergetekende.
Na mijn buitengewoon inspirerende trip naar de Verenigde Staten van Amerika, waar God nog groot is en de rotsen ook, om van de hamburgers en campers maar te zwijgen, had ik de euvele moed om mij met nieuw elan aan de studie te wagen.

Het lef!

Teruggekeerd constateerde ik tot mijn schrik dat de inschrijving die ik voor het vak dat ik moest volgen wel goed was verlopen, maar dat de Ubersturmgruppenfuhrer UVA Inschrijfbeleid vanuit zijn Wolfschanze blijkbaar in al zijn bovenmenselijke wijsheid had besloten dat inschrijving ook persoonlijk diende te worden gemeld.

Ausweis mitnehmen en melden dus.

Had ik niet gedaan, omdat ik toevallig 10.000 kilometer verderop was.
Zou een weldenkend mens zeggen: Tja, befehl ist befehl. Jammer de Bammer.
Is wat voor te zeggen. Ware het niet dat ik wel degelijk pogingen had ondernomen om een dialoog aan te gaan over mogelijke problemen die zouden kunnen ontstaan.

Ik had al eerder dit jaar contact gehad met de studieadviseur, welke mij in al HAAR bovenmenselijke wijsheid corrigeerde op het feit dat ik mijn amerikareisje als 'probleempje' bestempelde. Ook het feit dat ik ging trouwen was toch wel heel leuk, maar niet hun probleem.

Blijkbaar ben ik nog te puberaal voor overleg over oplossingsgerichte afspraken.
Ik moest vooral niet denken dat ik hier zomaar mee wegkwam. De denigrerende toon van het mailtje heeft geen reactie meer mogen ontvangen van mij.
Concludeerde ik ook uit dat ik de meer dan duizend euro die ik per jaar ophoest zonder tussenkomst van bureaucratische molochen uit Groningen blijkbaar niet investeerde in een opleidingsinstituut dat mij ziet als klant, maar als nummer dat gezien de ernstige regels die toch gelden voor het klootjesvolk dat zich massaal ongeregeld op de studie stort streng en hopelijk rechtvaardig in het gareel moet worden getrapt.
Zoals ik al zij

BEFEHL IST BEFEHL.

Het spreekwoordelijke druppeltje was de reactie van de werkgroepdocent waar ik mij direct meldde met de vraag wat mogelijk nog gered zou kunnen worden na mijn (eigen schuld, zondermeer) absoluut ontoelaatbare plichtsverzuim door mij niet PERSOONLIJK te melden.
Deze reactie had dermate het niveau van 'als het oorlog was geweest zou je per onmiddellijk naar het dichtsbijzijnde strafkamp zijn gedeporteerd waar je onder erbarmelijke omstandigheden en in lompen gehuld een brug over de Amstel moet timmeren en uiteindelijk gegeseld door zwepen, noodweer, malaria, bebloed en bezweet van uitdroging en uithongering een vroegtijdig en pijnlijk einde vind', dat voor mij de maat vol was.

Een universiteit die niet denkt in oplossingen maar in regels en problemen, het zichzelf zo makkelijk mogelijk maakt en mensen die gemotiveerd zijn randvoorwaardelijk opknoopt wanneer deze niet haalbaar blijken verdienen mijn geld niet.
De deeltijdstudie is voor mij niet haalbaar gebleken.

EDOCH! Vreest niet mijn broeders ende zusters!

Deze kwade genius, die het durfde te tornen aan de heilige geschriften van de UVA-Gestapo heeft zich gemeld te Utrecht! Alwaar hij vriendelijk, snel en op motiverende wijze is ontvangen met een medewerking en meedenkend vermogen welke hij nog niet had gezien in de afgelopen jaren.

Vanaf november zal ik dan ook aan deze prachtige Universiteit mijn studie afronden, in de avonduren en op een studie bij een instituut dat studenten als individu ziet, individueel meedenkt met gemotiveerde mensen die naar oplossingen zoeken en zich niet als een arrogant bureaucratisch Gesammtkunstwerk anderen geld uit de zak trekt om vervolgens het motto 'jij moet vooral blij zijn met ons, wat wij van jou vinden wil je niet weten, nummer' aan te hangen.

Niet in mijn naam, zou ik zeggen.