Het is me wat.

Sinds gisterochtend 10.44 ben ik officieel 28 jaar geworden.

En ik moet je zeggen dat het me buitengewoon goed bevalt, 28 zijn.
Ik heb namelijk sinds ik 28 ben geen tegenzin gehad in mn werk, geen ruzie gemaakt, ik heb uitgebreid in de zon gezeten, op het terras, ik heb alleen nog maar avondeten en lunch buiten de deur gedaan, ik ben gebeld en gesms't door veel vrienden, ik heb ongestoord chocola kunnen eten, bier kunnen drinken, en dat allemaal sinds ik 28 ben.
andere mensen zijn ongetwijfeld ook 28, of zijn 28 geweest. Maar niemand heeft mij ooit verteld dat 28 zijn zo ontzettend leuk is. Want dat is het namelijk voor zover ik nu kan overzien.
Daarom wil ik de mensen die dit bewust hebben gedaan om mij de verrassing volledig onbevooroordeeld te laten ondergaan bedanken:
Bedankt.

Daarnaast wil ik iedereen die mij met opzet en voorbedachte rade in het ongewisse liet over dit licht aan het eind van de tunnel die 0 tot 27 jaar heet toch meegeven dat ik het terugkijkend op deze donkere periode die inmiddels ver achter mij ligt leuker, prettiger en leefbaarder had gevonden als iemand mij op tijd in kennis had gesteld over de veranderingen die je bij het toetreden tot het selecte clubje van 28 jarigen ondergaat.

Zoals de Hollandse rijmfilosoof Extince ooit brainstormde in een moment van genialiteit en verstandsverbijstering tegelijk (iets wat veel mensen op hun 28e vaak schijnen te hebben):

'Ik weet niet wat het is maar het is me wat'.