Sorry!maar de zon schijnt wel!

Het is een fijne gedachte dat de lente weer in aantocht is.
Vanochtend, toen ik door het Vondelpark heentrapte (gewoon, non-agressief, op de fiets, hoewel een alternatieve methode van 'door het Vondelpark trappen vast meer publiek trekt)
was het licht, niet zo koud, mensen zaten minder in hun sjaal en aanverwante verwarmingstextiel weggedoken, waardoor het idee dat je in de sjouk van Marrakech rondhing, of op een Zuid-Saoudisch burkafestival spoorslags verdween. Niet dat ik het Vondelpark ooit heb geassocieerd met een Zuid-Saoudisch burkafestival, maar mocht die associatie opkomen, dan zou dit vandaag niet zijn gebeurd.

Daarbij komt dat ook de energie weer enigszins terug in je lijf komt. Dat is altijd prettig.
Na een absoluut dieptepunt vorige week in mijn energiehuishouding, ik voelde me als een soort Wit-russissche gaspijpleiding die door Putin eigenhandig dicht was gedraaid om mijn halsstarrige aard een ijskoud lesje te leren., was dit nu over.
Hoewel de filosofische uitspraak 'Iedereen, dubbelfrisss' nog steeds een sluitende definitie van de temperatuur was, leidde het bij mij tot minder irri-danwel frustraties over koude, wind, koude wind en dergelijke.
(of berge lijke, maar het is hier geen srebrenica, dus dat komt hier vooralsnog niet voor, waarbij ik bij voorbaat mijn welgemeende excuses aanbiedt aan dit aanstootgevende stukje satire.)

Om een lang verhaal kort te maken, lente is in het huis, ik voel me weer pluis (murmel ik halfbakken rappend voor me uit, terwijl mijn collega weer eens laat is binnen komen omdat er iets is).Maar niets van dit alles deert mij momenteel; er is lente in de lucht, dus ik trek me er weinig van aan, net als van de nieuwe collectie vrouwenkleren van de WE, maar dat laat ik aan mijn buitengewoon knappe, GEMEEN knappe, vriendin over, waar ik overigens bij deze mijn diepste spijt betuiging aan moet doen overkomen, aangezien ik vanochtend andermaal het brood heb opgegeten.

Sorry!
maar de zon schijnt wel!