Kerstmoos.

Vakantie,

Of, als ik zo vrij mag zijn om een van de vele goeroes van de patatgeneratie, Madonna, te citeren, ' Holideheej' !
Na maanden van woest gezwoeg op werk, studie, stukjes schrijven, ruzie maken op je werk, stukjes schrijven en daarna nog iets aanje werk doen ook om vervolgens ook maar een weblog te beginnen (alsof we nog niets te doen hadden) heb ik vandaag officieel helemaal NIX.
Voor vandaag bombaardeerde ik mijzelf tot fervent en groot voorvechter van de ideologie van de generatie NIX (als je NIX bent, kun je alles nog worden, want alles ZIJN dat is pas NIX, en heel druk bovendien, alles zijn, maar dat terzijde, laat staan terzake). Ik bracht dit idee daarom vandaag hard in de praktijk, wat apart is, want normaal doe ik er NIX aan, wat mij doet vermoeden dat de ironie van het leven hier hard aan het werk is.
Ik heb dus geen studie, geen werk, no nothing gedaan, maar natuurlijk gaat zo'n dag dan toch weer langzaam verloren in de klauwen van het dagelijks leven:
Kerstboodschappen, afwassen, was ophangen (EN opvouwen), de kat aaien... oh ja, Mevrouw Moos.

Laat ik maar met de deur in huis vallen, we hebben thuis een kat. De meeste mensen die de moeite nemen om deze onzin te lezen zijn veelal (alledrie, mijzelf meegerekend, om Metellica, nog zo'n woordvoerder a la Madonna, te citeren: ' Sad But True' ) vrienden en bekenden, dus voor hen is dit een vorm van het overbodig volschrijven van hoogstnoodzakelijk WWW ruimte.
Voor diegene die toevallig hier terechtkomt en nog niet is afgehaakt; leest u even mee en knik instemmend.
De kat, ik moet trouwens poes zeggen, is een mevrouw, Mevrouw heet Moos en staat hieronder weergegeven in een voor haar karakterstieke pose.

Een blik op deze linkerfoto en het is duidelijk; Mevrouw Moos is intelligent, HEEL intelligent. Met een scherpe blik die zelfs bij Einstein nog niet is ontdekt op tot op heden bekend geworden afbeeldingen of beelmateriaal (misschien komt het nog) bekijkt zij de wereld (ons huis) met een analyserende inslag die nietsverhullend een soort meewaren in zich heeft. Alsof Moos het al weet: die twee (ik en mijn fantastische vriendin, Nienke, over haar later vast meer) zijn reddeloos verloren, maar als ik maar op gezette tijden zorg dat ze mij kunnen voeren, dan houden ik het laatste beetje menselijkheid dat hen rest in stand.
Moos is dus een wereldverbeteraar, dat is mijn theorie. Een soort 3fm-dj voor Congo, maar dan zachter, hoewel mij het haar van Giel Beelen ook best zacht lijkt, volgens mij wast hij met conditioner, maar ook dit terzijde en niet terzake.
Haar blik van mededogen heeft echter ook iets fatalistisch in zich, alsof ze zich realiseert wat voor onheil haar vertrek , of een moment van verslapping aanricht, dus wat haar grootse taak, haar haast- Atlas gelijke torsen van de last van onze kleine en bovendien lelijk beplavuisde leefwereld als ' Poes-van' impliceert.
Haar positie is daarom zorgvuldig gekozen, achter een verzameling literatuur spreidt Mevrouw Moos met haar ondoorgrondelijke blik haar superioriteit jegens welk ander levend wezen op deze aarde dan ook (en wie weet daarbuiten) tentoon. Met deze foto, ik zou haast willen zeggen 'staatsiepotret' ,laat zij blijken dat wij schepsels God niets te vrezen hebben, Mevrouw Moos waakt.
Pratijkvoorbeelden van haar gedrag zijn legio, pre-emtpive strikes worden niet geschuwd. Naast haar sociale gedrag rond de etenstijden is mevrouw (altijd met twee woorden spreken tegen mevrouw is een ongeschreven regel, WET zelfs) zoals het de ware leider betaamd niet bang geweld te hanteren om onze wereld te redden.
Zo heeft zij een hekel aan kerstballen, alsof ze deze als potentiele gevaren voor ons bestempeld, die met bruusk geweld zonder genade geliquideerd moeten worden. Inmiddels zijn drie ballen uit onze rijkversierde boom (ook wij ontkomen niet aan deze heidense uiting van een christelijke traditie) op het slagveld in de strijd om het biologische evenwicht in ons huis gesneuveld. Als Hingsten, Kleppers en Houtmannetjes van glas liggen zij rondom de boom uiteengespat te wachten op forensisch onderzoek. Het is echter vaker de kruimeldief die hun plotse einde uit het zicht verdrijft. Deze afrekeningen zijn noodzakelijk, het stelt onze toekomst en daarmee haar eten veilig . De voedselketen moet in stand blijven, wij zijn slechts radertjes, mevrouw is de top.
Rest ons niets anders dan ons te schikken in dit lot, hoewel we haar vanzelfsprekend dankbaar zijn voor haar sociale, ik zou letterlijk willen zeggen bovenhumane opstelling.
Ik kan mij voorstellen dat sommigen misschien vraagtekens stellen bij deze interpretatie, dan zeg ik meteen, helemaal gelijk, je kunt er vraagtekens bij stellen. Mevrouw Moos is dermate intelligent dat haar denkniveau door ons stervelingen nooit bereikt zal worden, waardoor de ware doorgronding van haar rijke geest onmogelijk zal blijven totdat evolutie ons terugplaatst op het voetstuk waar de mens stond voordat wij gedomesticeerd werden door de Kat.
Een diepe buiging voor onze Moosias is daarom op deze kerstavond 2005 op haar plaats. (buig)

Enfin,eigenlijk wilde ik nog veel meer vertellen over mijn dag van leegte en kaal vertier, maar na dit te hebben geschreven ontluikt bij mij een nog dieper respect voor onze leider dan voorheen.
Ik denk dat ik haar maar even ga aaien, een beetje dankbaar onderdaan doet dat..