Suf? troosteloos? wie zei dat?

Is het eigenlijk wel suf en troosteloos, op kantoor zitten?
Je zou zeggen van wel, zeker op een vrijdag als deze.
Vrijdag is een nogal 'dooie' dag op kantoor.
Niet dat iedereen dood is. Het is gewoon een 'dooie dag'.
Veel mensen zijn vrij, de wel-aanwezigen zijn minder actief dan andere dagen in de week en ook ik hang enigszins lusteloos in mn ergonomische bureaustoel .
En dat terwijl het momenteel nog maar 10.30 is. Niet echt een opbeurende gedachte.

Maar daar staat tegenover dat ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet de enige ben vandaag als ik om mij heen kijk vanuit mijn ruime solo-kantoorruimte met uitzicht over Probleemwijk (sinds dit kabinet officieel als zodanig bestempeld) Slotervaart en Nieuw-West. Nieuw-West is overigens een verzameling stadsdelen waar grauwsluier en criminaliteit om het een mooie ecologisch verantwoorde metafoor te gebruiken: zo'n beetje qua functie heeft wat het helmgras voor de duinen is: Je ziet het overal, het bepaald aangezicht van het stadsdeel en houdt het losse zand van alle mensen, culturen en vage broodjeszaken met arabische letters die voor wervend moeten doorgaan bij elkaar.
Niet echt steekhoudend als metafoor, dat week ik.Mmaar ik vond m wel sarcastisch, vandaar.
Terug naar het hoofdmenu:
Als ik om mij heenkijk zie ik naast na-oorlogse revolutiebouw een aantal kantoren. En in deze kantoren zitten zeer hoogstwaarschijnlijk een hoop mensen als ik, gevangen achter een bureau.
Eigenlijk is het tegennatuurlijk, zo'n intensieve menshouderij, dus Troosteloos, Uitzichtloos Rebecca Loos, daar was laatst een meisje loos.
Zou je zeggen!
Maar het is een fijne basis waarop ik kan leunen terwijl ik mijn andere vrije-uitlooptijd gebruik voor de hogere zaken in het leven. Cultuur, sociale contacten
en natuurlijk bier drinken (wat de eerste twee samenvat in 1 kernachtige activiteit)
Eigenlijk ben ik dus parttime een kuddedier, samen met andere whitecollarzombies bijeengedreven in een betonnen constructie uit de koker van de hoogtij dagen van bruin 'vorm volgt functie' design, de jaren '70. Dit heeft. gecombineerd met de rigidie bouwwetgeving in Nederland, een dermate depremerend resultaat dat het sterfpercentage van patienten in het tegenovergelegen Lucasziekenhuis hoger zijn op de kamers met uitzicht op ons kantoorgedrocht dan de andere zijde, welke uitkijkt op de altijd pittoreske A10west .
Kortom, Een functionalistisch ingerichte papierlegbatterij met gipswandjes, highspeed internet en ergonomisch gevormde hulpmiddelen zodat ik mijn maximale productiviteit bereik.

Triest dus, zo zou je denken als je het fenomeen niet kent, of wel, maar dit niet als zijnde nuttig erkend!
Maar nee broeder, freest niet!
Want wat wil het heugelijke feit: Ik krijg er gewoon een bak geld voor en daarmee kan ik doen wat ik wil! MWUHAHAHAAA!
Komende week is het weer Sint Salarius (zoals Sylvia Witteman het mooi beeldend en gevoelsmatig treffend vertaald) !
Hij is vet!
Die eigen zaak, de bestseller, de miljoenendeal, die komt nog wel.

Voorlopig kan ik even rustig uit t raam staren onder het genot van een (zeker niet slecht) bakje automatencapuccino en dit stukje tikken terwijl ik weet dat ik niet de enige ben en een groen strookje met percentages en getallen voor op m'n bankrekening vul.
Het is natuurlijk een deel van het verhaal, maar op zich is het vooralsnog prima geregeld toch?