Jeff Buckley krijgt zn zin.

Afgelopen zondag besprak ik met een oom, met wie ik een concert in het Patronaat bezocht, de veel te vroeg maar daardoor legendarisch geworden melodramaat met gitaar en hese stem Jeff Buckley.

'Ik wordt daar niet vrolijk van', zo omschreef mijn oom zijn genegenheid jegens het door de man geproduceerde werk, nadat hij zich enige tijd had verdiept in het bescheiden maar immens cultureel verafgoode erfgoed van de in de Mississipi verzopen halfgod.

Laat dat nou echter net de bedoeling zijn.